Pistolety lakiernicze

Do lakierów bezbarwnych zdecydowanie najlepsze będą pistolety lakiernicze niskociśnieniowe (HVLP). Lakiery bezbarwne charakteryzują się dość specyficzną strukturą i charakterystyką, dlatego też poleciłbym PILOT PREMIUM, PILOT MAXI czy też automat lakierniczy WA-900.

Aby prawidłowo przygotować się do malowania danego elementu wykonanego z szeroko rozumianego plastiku, należy przede wszystkim określić konkretny typ tworzywa na jaki chcemy nanieść lakier. Pamiętajmy, że nie każde tworzywo nada się by przyjąć warstwę lakierniczą jak np. poliuretan, polietylen czy polipropylen. Jeśli dany element z tworzywa sztucznego nie posiada znanej nam charakterystyki materiałowej, wówczas możemy wykonać próbę przyczepności. Zamysłem producenta danego elementu z tworzywa może być świadome uniemożliwienie jego lakierowania, np. poprzez zastosowanie powłoki ochronnej podczas jego produkcji. Natrysk substancją ochronną ma za zadanie zabezpieczyć komponent przed uszkodzeniami eksploatacyjnymi w tym na działanie warunków atmosferycznych. Przykładem takiej sytuacji są elementy pojazdów w przemyśle automotive i tego typu dane powinny być udostępnione przez producenta aut i maszyn.

Każde malowanie nowego elementu wiąże się z usunięciem środków chemicznych na bazie silikonu, które pełnią rolę ochronną i utrudniają precyzyjne i równomierne natryskiwanie warstwy lakierniczej. Można ku temu użyć wody z detergentem, by po osuszeniu zastosować zmywacz do silikonu. W ten sposób oczyszczony element należy go wygrzać bądź też w ostrożny sposób wykorzystać opalarkę. Element, który został już wygrzany powinien zawierać dodatkowy silikon, powstały w wyniku ogrzewania – w tym celu należy ponownie przemyć całość. Przed lakierowaniem danego komponentu powinien być on odtłuszczony i pozbawiony ładunków elektrycznych, dlatego warto zastosować odpowiedni środek antystatyczny. Mamy wówczas pewność, że na powierzchni lakierowanej części nie będzie zanieczyszczeń, które owe ładunki mogłyby przyciągać. Poprawia się także jakość samej powłoki lakierniczej.

Jest to lakierowanie natryskowe polegające na nałożeniu podkładu na tworzywo tzw. promotora adhezji, by w momencie gdy już odparuje, zacząć właściwe malowanie 1K, 2K. Nowy element może mieć również producencki podkład „od nowości”, który ma za zadanie  zabezpieczać przyczepność lakieru nawierzchniowego. Usprawnia to znacznie czasowo całą procedurę, gdyż pierwszym krokiem jest wówczas zmatowienie powierzchni, oczyszczenie i odtłuszczenie dobrej jakości zmywaczem by następnie nakładać już docelową warstwę lakierniczą.

Podczas nanoszenia zmywacza należy wykorzystywać zbiornik ciśnieniowy. Zagwarantuje to precyzyjne nadzorowanie stopnia zużycia zmywacza odtłuszczającego. Należy zdecydowanie przestrzegać warunków sanitarnych, gdyż np. nalanie zmywacza na szmatkę o wątpliwej czystości może doprowadzić do przedostania się zanieczyszczeń do środka puszki.

Odtłuszczanie przeprowadzone w nieodpowiedni sposób może prowadzić do wielu mankamentów lakierniczych. Wśród wad lakierowania jakie mogą wystąpić należą pęcherzyki, kratery, niska jakość przylegania do podłoża czy trwałość warstwy lakierniczej poniżej oczekiwań. Brudna powierzchnia lakierowana to także zwiększona eksploatacja materiału ściernego i relatywnie dłuższy czas związany z działaniami przygotowawczymi.

Najczęstszym błędem lakierniczym jest szeroko rozumiane zaniedbanie tego złożonego procesu, co wynika najczęściej z lekcewagi. Może mieć to wyraz np. kiedy odtłuszczanie przeprowadzimy z zastosowaniem benzyny ekstrakcyjnej, która ma to do siebie że pozostawia tłuste plamy. Innym przykładem złego środka jest aceton, który z kolei bardzo szybko odparowuje, uniemożliwiając tym samym prawidłowe odtłuszczenie.

Aby zapewnić prawidłowe krycie, należy pistoletem malarskim zapewnić jednorodną fakturę podkładu lakierniczego. Zastosowanie powinno poprzedzać wymieszanie lakieru nawierzchniowego, rozcieńczenie i naniesienie grubej warstwy w zależności od odcienia aplikowanego koloru farby. Omawiany przez Pana problem może wynikać z zastosowania nieprawidłowego rozcieńczalnika, nakładania zbyt cienkich powłok, brak należytego wymieszania czy w końcu braku równomiernej pod względem koloru warstwy podkładu. Może Pan spróbować wysuszyć powierzchnię, ponownie na mokro zmatowić materiałem ściernym i powtórzyć lakierowanie.

Utrata parametru lakierowania jakim jest przyczepność może wynikać z kilku błędów m.in.: z niedostosowanego podkładu, brak wystarczającego przeszlifowania powierzchni czy złego nałożenia gruntu bądź lakieru bazowego. Problem może także być skutkiem braku wystarczającego czasu na odparowanie zbyt grubych powłok lakierniczych czy innych niepożądanych związków znajdujących się na lakierowanej powierzchni np. środków smarnych, rdzy, olejów, tworzyw sztucznych, wosku itd. Ma to bezpośrednie przełożenie na zmniejszenie przyczepności. Aby temu przeciwdziałać należy wybierać możliwe jak najlepsze podkłady dedykowane trudnym podłożom, ograniczyć dostęp substancji i związków trzecich (np. w aerozolach), zaplanować w procesie czas na odparowanie oraz przestrzegać zaleceń producenta w zakresie lakierowania. Problemową warstwę najlepiej zeszlifować i nałożyć na nowo powłokę lakierniczą.

Nieregularny kolor wynikać może z nieodpowiedniego rozcieńczalnika, niedopasowanego ciśnienia w instalacji pneumatycznej czy zbyt dużej grubej powłoki nawierzchniowej. Kratery są efektem niewystarczającej czystości sprężonego powietrza, dysz pistoletu lakierniczego czy niedostatecznej sterylności powierzchni do malowania, na której mogą zalegać inne substancje bądź ciała stałe w postaci środków smarnych, uszczelniaczy, oleju itd. Podsumowując, przestrzeganie zasad czystości i BHP skutecznie wyeliminuje powstawanie zagłębień z wystawiającymi krawędziami.

Aby skutecznie uniknąć tego typu cech malowania, należy skrupulatnie zeszlifować stare powłoki lakiernicze i wypełnienia – równo i dokładnie. Unikać należy powłok wypełniających zbyt grubych, a te już nałożone zawsze należy prawidłowo wysuszyć.

Chodzi prawdopodobnie o niską jakość lakieru bądź jego uszkodzenie fizykochemiczne wynikające z dostania się substancji lub gazów niepożądanych. Za takie media uznać możemy chemikalia, żywicę, substancje ropopochodne, gazy przemysłowe, spaliny o agresywnym oddziaływaniu. Skrajnie mogą one spowodować degradację powłoki lakierniczej. Ma ona postać przebarwień, nadtrawienia, odbarwienia, poczucia brudu itd. W taki sposób reagują pigmenty lakieru z wyżej wymienionymi płynami i gazami – powodują rozkład zaaplikowanej warstwy nawierzchniowej, generując charakterystyczne plamy.

Zgrubienia i krople farby małe jak i większe mogą się tworzyć na wskutek zbyt wysokich warstw lakieru. Zaciek może powstać także w momencie, gdy nasz pistolet pracuje z niedopasowaną, za dużą dyszą malarską ze słabym rozpylaniem lub w sytuacji gdy źle dobierzemy technikę natryskową pod daną powierzchnię, wówczas zauważymy przesycenie aplikowanego materiału. Jak zwykle warto także zadbać o prawidłowe czasy odparowywania, by nie były zbyt krótkie. Zacieki w trakcie lakierowania mogą wystąpić także kiedy przesadzimy z ilością rozcieńczalnika lub utwardzacza – widać to najbardziej, kiedy lakierujemy niewielkie elementy w niewysokiej temperaturze natryskowej.

Przyczyn takiego stanu rzeczy może być kilka: za wielkie objętości nakładanych warstw, wykorzystanie nieodpowiedniego rozcieńczalnika, zbyt duża temperatura lakierowanego detalu, niewystarczające długie odparowania między następnymi powłokami bądź też zbyt długie (lakiery złożone z 2 komponentów). Może także wynikać ze zbyt wysokiej temperatury powierzchni i ze zbyt małej odległości od detalu – w jeśli wykorzystujemy promienie podczerwone. Aby przeciwdziałać pęcherzykom w trakcie malowania, należy używać substancji rozcieńczalnych dostosowanych do sugerowanej temperatury natrysku oraz przestrzegać zalecanych przez producenta lakieru grubości powłok. Pomoże także zmniejszenie lepkości, właściwe odparowywanie oraz branie pod uwagę zrównoważonej temperatury suszenia i odległość promienników powierzchniowych od malowanego elementu.

Być może podłoża lakierowane były ze szpachli zwykłej a nie wykończeniowej lub też malowane podłoże nie zostało należycie utwardzone przed zaaplikowaniem powłok nawierzchniowych. Przyczyną może być również za mała warstwa farby nawierzchniowej lub za duża, dlatego tak istotne jest przestrzeganie zaleceń producenta środka lakierniczego oraz wytycznych jakie stawiają konkretne techniki malowania natryskowego. Warstwy lakieru jedną po drugiej aplikować powinno się dopiero wówczas, gdy pierwsza warstwa wyschnie i odparuje.

Strumień materiału z pneumatycznego pistoletu lakierniczego, powstaje w wyniku połączenia strugi sprężonego powietrza oraz lakieru. Powietrze oraz materiał dostarczane są różnymi kanałami, których pozycje otwarcia oraz zamknięcia są sterowane poprzez spust pistoletu. Dzięki pokrętłu dostępna jest możliwość zmiany kształtu strumienia ze stożka na owal i na odwrót. Umożliwia to w prosty sposób dopasować strugę materiału do danej aplikacji. Poziom wkręcenia iglicy pistoletu lakierniczego definiuje ilość nakładanego materiału. Jej dokręcanie skutkuje zmniejszaniem zawartości lakieru w strumieniu, a odkręcanie powoduje jego zwiększenie.

Tak. Dzięki czyszczeniu po każdym użyciu, pistolet nie zużyje się szybko i będzie mógł pracować przez wiele lat.

W pierwszej kolejności, po zakończeniu pracy z pistoletem pneumatycznym, należy opróżnić kubek z pozostałości nakładanego materiału. Następnie, kubek powinno się wypłukać niewielką ilością rozpuszczalnika. Pomoże to w oczyszczeniu z lakieru, który pozostał w środku. Na koniec kubek należy dokładnie osuszyć. W dalszej kolejności, należy przemyć kanał materiałowy znajdujący się w pistolecie. Kanał materiałowy czyści się przy otwartej iglicy. Do korpusu, jeśli jest ubrudzony, powinno się stosować papier namoczony w rozpuszczalniku, a następnie wytrzeć tę część do sucha. Do oczyszczania dysz trzeba używać trwałego pędzla, a po skończeniu mycia, należy przedmuchać dyszę powietrzem. W celu dokładnego usunięcia resztek materiału z dyszy wykorzystuje się specjalne igły i szczotki.

Zastosowanie pistoletu pneumatycznego w danej aplikacji zależy m.in. od ciśnienia jego pracy. W przypadku modelu HVLP ciśnienie powietrza jest niskie, natomiast objętość nakładanego materiału i powietrza jest duża. Mimo wolniejszego nakładania warstwy, pistolet HVLP umożliwia uzyskanie lepszego rozkładu materiału i mniejsze straty.

Aby we właściwy sposób wyregulować głowicę przed przykręceniem pierścienia, pistolet należy trzymać pionowo. Aby natryskiwana powierzchnia była jednolita, należy zachowywać taką samą odległość od elementu przez cały czas pracy.

Aby prawidłowo nałożyć warstwę produktu na natryskiwany element należy trzymać pistolet pionowo, ok. 20 cm od niego, prostopadle do jego powierzchni. Podczas pracy należy poruszać ramieniem, nadgarstek powinien być zginany jedynie na początku i końcu ruchu. W ten sposób pistolet będzie stale w prawidłowym ułożeniu względem natryskiwanego elementu.

Przed i po naciśnięciu spustu należy poruszać pistoletem, dzięki czemu uniknie się nadmiaru produktu w tych fazach ruchu. Aby warstwa produktu była równomierna, przejścia pistoletu powinny zachodzić na siebie w 50%. Natryskując duże powierzchnie takie jak gołe ściany czy sufity, na początku powinno się spryskać krawędzie zewnętrzne, a dopiero po tym środek. Przy pokrywaniu elementów pustych w środku i skomplikowanych kształtów, należy skierować pistolet w narożnik i natryskiwać równomiernie każdą ścianę przyległą do niego.

Gdy strumień ulegnie zniekształceniu, należy delikatnie odkręcić pierścień, który mocuje głowicę powietrzną, a następnie wykonać pół obrotu głowicą. Jeżeli usterka jest odwrotna, oznacza to, że któryś powietrzny otwór boczny jest zdeformowany lub zatkany. Wówczas należy oczyścić rozpuszczalnikiem głowicę pistoletu, a otwory boczne przedmuchać sprężonym powietrzem. Istnieje także możliwość, że dysza produktu uległa uszkodzeniu, jeżeli usterka nie jest obrócona o 180°.

Przemieszczenie strumienia prawdopodobnie jest skutkiem uszkodzenia strumienia centralnego. W takiej sytuacji należy oczyścić dyszę oraz głowice pistoletu. Następnie sprawdzić, czy głowica jest właściwie wypośrodkowana na dyszy. Zaleca się również sprawdzić, czy dobrany rozmiar dyszy nie jest zbyt duży dla igły. Natryskiwanie powierzchni nie jest równomierne, jeśli praca pistoletu przebiega przy prawie zamkniętej igle lub dużym otwarciu iglicy.

Nieregularny wzór natrysku pojawia się, gdy ciśnienie strumienia powietrza przy otworach w głowicy jest za wysokie. Należy wtedy zmniejszyć ciśnienie przekręcając w prawo regulator strumienia powietrza. Zwiększy to także wydajność produktu.

Oznacza to, że ciśnienie jest zbyt niskie dla wybranej ilości produktu. Należy wówczas zwiększyć ciśnienie powietrza, a także zmniejszyć ilość produktu.

Może to oznaczać, że pojemnik na produkt, którego używamy do natrysku jest prawe pusty. Możliwe także, że dysza nie jest do końca dokręcona. Jeśli jej dokręcenie nie poskutkuje, zaleca się dokładnie oczyścić dyszę. Należy także sprawdzić, czy stożek oraz gniazdo nie uległy uszkodzeniu, a także czy otwór powietrzny pokrywy kubka się nie zablokował. Można także sprawdzić czy używane medium ma właściwą konsystencję za pomocą kubka do pomiaru lepkości. Istnieje także możliwość, że zastosowano pistolet ciśnieniowy z kubkiem ssącym, co uniemożliwia jego prawidłowe funkcjonowanie.